Rasstandaard

Hoe de Boxer er moet uitzien, wordt duidelijk beschreven in een document wat men rasstandaard noemt. De rasstandaard wordt gemaakt in het land van herkomst van het ras. Voor de Boxer is dat Duitsland. Deze rasstandaard wordt dan vervolgens bij de FCI gedeponeerd. De FCI is een wereldorganisatie waarbij vele landen zich hebben aangesloten. Al deze landen volgen de rasstandaard en maken dat de Boxer er in al die landen 'hetzelfde' uitziet.
Hieronder ziet u de rasstandaard afgebeeld eerst in het Duits en vervolgens een vertaling in het Nederlands!		  
F.C.I. -Standard Nr. 144/ 09. 07. 2008 / D

DEUTSCHER BOXER

URSPRUNG : Deutschland.

DATUM DER PUBLIKATION DES GÜLTIGEN ORIGINALSTANDARDES : 01. 04. 2008.

VERWENDUNG : Begleit-Schutz und Gebrauchshund.

KLASSIFIKATION FCI : Gruppe 2 Pinscher und Schnauzer - Molossoide - Schweizer Sennenhunde.
Sektion 2.1 Molossoide, doggenartige Hunde.
Mit Arbeitsprüfung.

KURZER GESCHICHTLICHER UBERLICK : Als unmittelbarer Vorfahre des Boxers gilt der kleine bzw. Brabanter Bullenbeisser. Die damalige Zucht der Bullenbeisser lag meistens in den Händen von Jägern, denen er zur Jagd diente. Seine Aufgabe war es, das von den Hetzhunden getriebene Wild zu packen und festzuhalten bis der Jäger kam und die Beute erlegte. Für diese Aufgabe musste der Hund ein möglichst breites Maul mit breitem Zahnstand haben, um sich richtig festzubeissen und auch festzuhalten. Jeder Bullenbeisser, der diese Merkmale hatte, war für seine Aufgabe am besten geeignet und kam somit auch zur Weiterzucht, die früher nur nach der Tätigkeit und dem Verwendungszweck erfolgte. So wurde auch eine Zuchtauslese betrieben, die einen breitschnauzigen Hund mit aufgestülptem Nasenschwamm hervorbrachte.

ALLGEMEINES ERSCHEINUNGSBILD : Der Boxer ist ein mittelgrosser, glatthaariger, stämmiger Hund mit kurzem, quadratischem Gebäude und starken Knochen. Die Muskulatur ist trocken, kräftig entwickelt und plastisch hervortretend. Die Bewegungen sind lebhaft, voll Kraft und Adel. Der Boxer darf weder plump oder schwerfällig, noch leibarm oder windig erscheinen.

WICHTIGE MASSVERTHÄLTNISSE (PROPORTIONEN) :
a) Länge des Gebäudes : Widerristhöhe; das Gebäude ist quadratisch, d.h die Begrenzungslinien, eine waagerechte den Rücken und je eine senkrechte die Bugspitze bzw. die Sitzbeinhöcker berührend, bilden ein Quadrat.
b) Brusttiefe : Widerristhöhe; die Brust reicht bis zu den Ellenbogen. Die Brusttiefe beträgt die Hälfte der Widerristhöhe.
c) Länge des Nasenrückens : Länge des Kopfes; die Länge des Nasenrückens verhält sich zur Länge des Oberkopfes wie 1 : 2 (gemessen von der Nasenkuppe bis zum inneren Augenwinkel bzw. vom inneren Augenwinkel bis zum Hinterhauptbein).

VERHALTEN / CHARAKTER : Der Boxer soll nervenstark, selbstbewusst, ruhig und ausgeglichen sein. Sein Wesen ist von allergrösster Wichtigkeit und bedarf sorgsamster Pflege. Seine Anhänglichkeit und Treue gegenüber seinem Herrn und dem ganzen Haus, seine Wachsamkeit und sein unerschrockener Mut als Verteidiger sind von Alters her berühmt. Er ist harmlos in der Familie, aber misstrauisch gegenüber Fremden, heiter und freundlich beim Spiel, aber furchtlos im Ernst. Er ist leicht auszubilden vermögens seiner Bereitschaft zur Unterordnung, seines Schneides und Mutes, seiner natürlichen Schärfe und seiner Riechfähigkeit. Bei seiner Anspruchslosigkeit und Reinlichkeit ist er gleich angenehm und wertvoll in der Familie wie als Schutz-, Begleit- oder Diensthund. Sein Charakter ist bieder, ohne Falschheit und Hinterlist, auch im höheren Alter.

KOPF : Er verleiht dem Boxer des Gepräge, muss in gutem Ebenmass zum Körper sein und darf weder zu leicht noch zu schwer erscheinen. Der Fang soll möglichst breit und mächtig sein. Die Schönheit des Kopfes beruht auf dem harmonischen Grössenverhältnis zwischen Fang und Oberkopf.
Von welcher Richtung der Kopf auch betrachtet werden möge, von vorn, von oben oder von der Seite, immer muss der Fang im richtigen Verhältnis zum Oberkopf stehen, d.h. niema1s zu klein erscheinen. Er soll trocken sein, also keine Falten zeigen.

Naturgemäss bilden sich jedoch bei erhöhter Aufmerksamkeit Falten auf dem Oberkopf Von der Nasenwurzel zu beiden Seiten abwärts verlaufend sind Falten stets angedeutet. Die dunkle Maske beschränkt sich auf den Fang und muss sich von der Farbe des Kopfes deutlich abheben, damit das Gesicht nicht finster wirkt.

OBERKOPF :
Schädel : Der Oberkopf soll möglichst schlank und kantig sein. Er ist leicht gewölbt, weder kugelig kurz, noch flach und nicht zu breit, der Hinterkopf nicht zu hoch. Die Stirnfurche ist nur schwach angedeutet, sie darf besonders zwischen den Augen nicht zu tief sein.
Stop : Die Stirn bildet zum Nasenrücken einen deutlichen Absatz.
Der Nasenrücken darf nicht bulldogartig in die Stirn eingetrieben,
aber auch nicht abfallend sein.

GESICHTSSCHÄDEL :
Nase : Die Nase ist breit und schwarz, ganz leicht aufgestülpt; weite Nasenlöcher. Die Nasenspitze liegt etwas höher als die Nasenwurzel.
Fang : Der Fang sei mächtig entwickelt in den drei Dimensionen des Raumes, also weder spitz noch schmal, kurz oder flach. Seine Gestalt wird beeinflusst durch a) die Form der Kiefer b) die Stellung der Fangzähne und c) die Beschaffenheit der Lefzen. Die Fangzähne müssen mög1ichst weit auseinander stehen und von guter Länge sein, wodurch die vordere Fläche des Fanges breit, fast quadratisch wird und mit dem Nasenrücken einen stumpfen Winkel bildet. Vorne liegt der Saum der Oberlippe auf dem Saum der Unterlippe. Der aufwärts gebogene Teil des Unterkiefers mit der Unterlippe, das Kinn genannt, darf die Oberlippe nach vorne nicht auffällig überragen, noch weniger aber unter ihr verschwinden, sondern er muss sowohl von vorn als auch von der Seite gut markiert sein.
Die Fang- und Schneidezähne des Unterkiefers dürfen bei geschlossenem Fang nicht sichtbar sein, ebensowenig darf der Boxer bei geschlossenem Fang die Zunge zeigen. Der Oberlippenspalt ist gut sichtbar.
Lefzen : Die Lefzen vollenden die Gestalt des Fanges. Die Oberlippe ist dick und wulstig; sie füllt den Hohlraum aus, welcher durch den längeren Unterkiefer entsteht, wobei sie von den Fangzähnen desselben getragen wird.
Kiefer/Gebiss : Der Unterkiefer überragt den Oberkiefer und ist leicht nach oben gebogen. Der Boxer beisst vor. Der Oberkiefer ist breit am Oberkopf angesetzt und verjüngt sich nach vorn nur wenig. Das Gebiss ist kräftig und gesund. Die Schneidezähne sind möglichst regelmässig in einer geraden Linie angeordnet, die Fangzähne weit auseinander stehend und von guter Grösse.
Backen : Die Backen sind dem kräftigen Kiefer entsprechend entwickelt, ohne jedoch zu betont hervorzutreten. Sie gehen vielmehr in einer leichten Wölbung in den Fang über.
Augen : Die dunklen Augen sind weder zu klein noch hervorquellend oder tief liegend. Der Ausdruck verrät Energie und Intelligenz, er darf nicht drohend oder stechend sein. Die Lidränder müssen eine dunkle Farbe haben.
Ohren : Die naturbelassen Ohren haben eine angemessene Grösse; an den höchsten Stellen des Oberkopfes seitlich angesetzt, liegen sie in Ruhestellung an den Backen an und fallen – besonders wenn der Hund aufmerksam ist – mit einer deutlichen Falte nach vorne.

HALS: Die obere Linie verlauft in einem eleganten Bogen vom deutlich markierten Genickansatz zum Widerrist. Er soll von reichlicher Länge sein, rund, kräftig, muskulös und trocken.

KÖRPER : Quadratisch. Der Rumpf ruht auf stämmigen, geraden Läufen.
Widerrist : Soll markiert sein.
Rücken : Soll einschliesslich der Lendenpartie, kurz, fest, gerade, breit und stark bemuskelt sein.
Kruppe : Leicht geneigt, flach gewölbt und breit. Das Becken soll lang und besonders bei Hündinnen breit sein.
Brustkorb : Tief, bis zu den Ellenbogen reichend. Die Brusttiefe beträgt die Hälfte der Widerristhöhe. Gut ausgebildete Vorbrust.
Die Rippen gut gewölbt, aber nicht tonnenförmig gerundet, weit nach hinten reichend.
Untere Linie : Verläuft in einem eleganten Schwung nach hinten.
Kurze, straffe Flanken, leicht aufgezogen.

RUTE : Der Ansatz eher hoch als tief. Die Rute ist von normaler Länge und bleibt naturbelassen.

GLIEDMASSEN

VORDERHAND : Die Vorderläufe müssen von vorn gesehen gerade sein, parallel zueinander stehen und starke Knochen haben.
Schultern : Lang und schräg, straff mit dem Rumpf verbunden; sie sollten nicht zu stark bemuskelt sein.
Oberarm : Lang und zum Schulterblatt in einem rechten Winkel liegend.
Ellenbogen : Weder zu stark an die Brustwand angedrückt noch abstehend.
Unterarm : Senkrecht, lang und trocken bemuskelt.
Vorderfusswurzelgelenk : Kräftig, gut markiert, doch nicht aufgetrieben.
Vordermittelfuss : Kurz, fast senkrecht zum Boden stehend.
Vorderpfoten : Klein, rund, geschlossen; dick gepolsterte Ballen mit harten Sohlen.

HINTERHAND : Sehr stark bemuskelt, die Muskulatur bretthart und sehr plastisch hervortretend. Die Hinterläufe sollen von hinten gesehen gerade sein.
Oberschenkel : Lang und breit. Hüft- und Kniegelenkswinkel möglichst wenig stumpf.
Knie : Soll in der Grundstellung so weit nach vorn reichen, dass es eine vom Hüfthöcker zum Boden gezogene Senkrechte noch berührt.
Unterschenkel : Sehr muskulös.
Sprunggelenk : Kräftig, gut markiert, doch nicht aufgetrieben.
Der Winkel beträgt ca. 140 Grad.
Hintermittelfuss : Kurz, mit einer geringen Neigung von 95 – 100 Grad zum Boden.
Hinterpfoten : Etwas länger als die vorderen, geschlossen; dick gepolsterte Ballen mit harten Sohlen.

GANGWERK/BEWEGUNG : Lebhaft und voll Kraft und Adel.

HAUT : Trocken, elastisch, ohne Falten.

HAARKLEID

BESCHAFFENHEIT DES HAARES : Kurz, hart, glänzend und anliegend.

FARBE : Gelb oder gestromt. Gelb kommt in verschiedenen Tönen
vor, von hellgelb bis dunkelhirschrot, jedoch sind die in der Mitte liegenden die schönsten (= rotgelb). Schwarze Maske. Die gestromte Varietät hat auf gelbem Grund in den obigen Abstufungen dunkle oder schwarze, in Richtung der Rippen verlaufende Streifen. Grundfarbe und Streifen müssen sich deutlich voneinander abheben. Weisse Abzeichen sind nicht grundsätzlich zu verwerfen, sie können sogar recht ansprechend sein.

GRÖSSE : Gemessen vom Widerrist, vorbei am Ellenbogen, bis zum Boden.
Rüden : 57- 63 cm
Hündinnen : 53- 59 cm

GEWICHT :
Rüden : über 30 kg (bei etwa 60 cm Widerristhöhe).
Hündinnen : ungefähr 25 kg (bei etwa 56 cm Widerristhöhe).

FEHLER
Jeder Abweichung van den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung im genauen Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist.

VERHALTEN UND CHARAKTER :

Mangel an Temperament.
KOPF :
Mangel an Adel und Ausdruck, finsteres Gesicht, Pinscher oder Bulldogkopf.
Nasenrücken abfallend, Leder- oder Wetternase, heller Nasenschwamm.
Fang zu spitz oder zu leicht, Zähne oder Zunge bei geschlossenem Fang sichtbar, geifern.
Verkanteter Unterkiefer, schräge Zahnleiste, fehlerhafte Zahnstellung, schwach ausgebildete Zähne; untaugliches Gebiss infolge Krankheit.
Sogenanntes Raubvogelauge; nicht durchgefärbte Nickhaut.
Bei nicht kupierten Ohren: flatterohren, halbaufgerichtete oder aufgerichtete Ohren, Rosenohren.
HALS :
Kurz, dick; lose Kehlhaut.
KÖRPER:
Zu breite und niedrige Front, durchhängender Rumpf.
Rücken: Mager, Karpfenrücken, Senkrücken.
Lenden : Lang, schmal, scharf eingesenkt, gewölbt, mit der Kruppe schwach verbunden.
Kruppe abfallend, Becken eng.
Hängebauch, hohle Flanken.
RUTE : Tiefer Ansatz, Knickrute.

VORDERHAND :
"Französischer" Stand.
Schultern lose.
Ellenbogen lose.
Vorderfusswurzelgelenk schwach.
Hasenpfoten, flache, gespreizte Pfoten.
HINTERHAND :
Schwache Muskulatur; Hinterhand zu wenig gewinkelt oder überwinkelt, Säbelbeine.
Fassbeinigkeit, Kuhhessigkeit, hackenenge Läufe.
Afterkrallen.
Hasenpfoten; flache, gespreizte Pfoten.
GANGWERK :
Watschelnder Gang, wenig Raumgriff, Steifheit.
Passgang.
FARBE DES HAARES :
Über den Fang hinausreichende Maske.
Zu dicht aneinander liegende oder nur vereinzelt erkennbare Streifen.
Unschöne weisse Abzeichen, wie ganz oder halbseitig weisser Kopf.
Grundfarbe von mehr als einem Drittel Weiss verdrängt.
Farben vermischt.
Schmutzige Grundfarbe, andersfarbige Hunde.

AUSSCHLIESSENDER FEHLER :
Aggressiv oder ängstlich.
Angeborene kurze Rute (Stummelrute)
Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.

N.B. : Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Skrotum befinden.

F.C.I. -Standard Nr. 144/ 09. 07. 2008 / D
Standaard Duitse Boxer

Rasstandaard:
De Boxer behoort tot de middelgrote rassen; het is een gladharige, robuuste hond met een kwadratische lichaamsbouw en sterke ledematen. De Boxer is een hond die men het beste kan vergelijken met een sterk gespierde atleet, die een hoge mate van kracht en snelheid in zich verenigt. De bespiering is zeer droog en krachtig ontwikkeld en moet duidelijk waarneembaar zijn.
De bewegingen van de Boxer zijn levendig, de gang is vast maar toch elastisch, vrij en ruim in het lopen en de houding is fier en edel. Als gebruikshond mag hem een zekere massa, gepaard gaande aan kracht niet ontbreken evenmin als elegantie als gezelschapshond met veel uithoudingsvermogen en als buitengewoon goede springer.
Al deze gezamenlijke vereisten kunnen alleen dan in een lichaam verenigd worden, als ieder lid afzonderlijk hiervan voor de hoogste prestatie is gebouwd en tot een harmonisch geheel is samengevoegd. Vandaar dat de Boxer bij een maximaal ontwikkeld krachtig lichaam, toch niet plomp of zwaar mag zijn.
Het hoofd verleent de Boxer het hem zo kenmerkende karakter; het moet in een goede verhouding staan tot de rest van het lichaam en mag vooral niet te licht zijn. Het meest karakteristieke van de Boxer is de snuit, waarbij de correcte vorm en de juiste verhouding tot de grootte van de schedel er het meeste op aankomt.
Bij de beoordeling van de Boxer moet men daarom eerst het totaalbeeld in aanmerking nemen, of massa en elegantie enerzijds en of de onderscheiden delen van het lichaam anderzijds in de meest gewenste verhouding tot elkaar staan, waarbij men ook op de juiste kleur moet letten. Pas daarna moet men deze onderscheiden delen op hun correcte bouw en functie toetsen.

Het Hoofd.
De schoonheid van het hoofd van de Boxer berust op de harmonische maatverhouding tussen snuit en schedel. Van welke richting het hoofd ook bekeken wordt, van voren, van boven of van opzij, altijd moet de snuitpartij in de juiste verhouding tot de schedel staan, dus het mag nooit te klein lijken. Hoe meer de snuitbreedte de schedelbreedte benadert, hoe beter het is. Daar mag echter de daarbij behorende snuitdiepte niet onder lijden.
Het hoofd moet zo droog mogelijk zijn, dus zonder te sterke rimpels. Het donkere masker moet zich tot de snuit beperken en duidelijk afsteken tegen de kleur van het hoofd. De lippen voltooien de vorm van de snuit. Zij zijn zeer krachtig ontwikkeld en lopen in mooi gevormde bogen, die goed afsteken tegen de droge hals, uit. De snuit moet krachtig ontwikkeld zijn, in breedte, zowel in diepte als lengte. De vorm ervan wordt beïnvloed door: de vorm van de kaak; de stand van het gebit in de kaak en de hoedanigheid van de lippen.

De Kaken.
De beide kaken eindigen aan de voorzijde niet in een loodrecht vlak, maar het ondergebit steekt vooruit en buigt zich licht omhoog. De boxer heeft een ondervoorbeet. De bovenkaak is breed bij de schedel en verloopt ook breed naar voren, daarbij nauwelijks smaller wordend. Beide kaken zijn dus van voren zeer breed.
De hoektanden staan zover mogelijk van elkaar verwijderd, de snijtanden in een rij, in de bovenkaak in een naar voren gebogen lijn, in het ondergebit in een zo veel mogelijk rechte lijn. Het gebit moet krachtig en gezond zijn en de tanden moeten zo regelmatig mogelijk geplaatst zijn. De lippen voltooien het uiterlijk van de snuit.

De lippen.
De bovenlip is dik en vlezig en vult de ruimte op die ontstaat door de voor de bovenkaak uitstekende onderkaak, waarbij deze door de hoektanden van de onderkaak wordt gedragen. Daardoor ontstaat het voorste vlak, de spiegel, van de snuit. Dit moet zo groot mogelijk zijn, bijna vierkant en een stompe hoek vormen met de neusrug. Het onderste gedeelte van de bovenlip steunt op de rand van de onderlip. Het opwaarts gekromde deel van de onderkaak samen met de onderlip, dat wij de kin noemen, mag niet te ver voor de bovenlip uitsteken, maar zeker niet achter de bovenlip verdwijnen. De onderlip moet, zonder bulldogachtig naar voren te steken en gekromd te zijn, zowel van voren als van opzij goed gemarkeerd zijn. De tanden van de onderkaak mogen, bij gesloten mond, niet zichtbaar zijn; evenmin mag de Boxer dan zijn tong tonen.

De Bovenschedel.
Deze is licht gewelfd en mag noch bolvormig, noch vlak zijn. Verder mag deze niet te breed zijn en de achterhoofdsknobbel niet te hoog. Het voorhoofd vormt met de neusrug de duidelijk gemarkeerde stop. De neusrug mag niet zoals bij de Engelse Bulldog in het voorhoofd zijn gedrukt, maar mag ook niet afvallend zijn. De neuspunt ligt een weinig hoger dan de neuswortel en moet licht omhoog gestulpt schijnen te zijn. De neus is breed en zwart en licht omhoog gestulpt, de neusgaten zijn wijd, waartussen zich de neusgroef bevindt. Het voorhoofd toont de zwak aan gegeven voorhoofdsgroef die echter, vooral tussen de ogen niet te diep mag zijn. De wangen zijn in overeenstemming met het krachtige gebit ook sterk ontwikkeld zonder echter, zoals bij de bulldog, te opvallend te zijn (te veel bakken). Het is eerder zo, dat ze met een lichte welving in de snuit overgaan.

De Oren.
De oren zijn hoog aangezet moeten qua grootte in harmonie met het hoofd zijn, liever klein dan te groot, moeten dun aanvoelen en wijd van elkaar staan. In rust liggen zij vanaf de bovenschedel vlak tegen de wangen aan. Wanneer de hond attent is moeten de oren in een duidelijke vouw naar voren vallen.

De Ogen.
Het zo donker mogelijke oog mag noch te klein zijn, noch uitpuilen of te diep liggen. Het drukt energie en intelligentie uit en mag nimmer een sombere, dreigende en nog veel minder een grimmige indruk maken. Het derde ooglid moet donker omrand zijn.

De Hals en de Nek.
Rond en in geen geval te kort en dik, hij moet van een goede lengte zijn, daarbij gespierd en krachtig maar wel droog en zonder keelhuid.
De hals verloopt met een duidelijk gemarkeerde nekaanzet in een elegante boog naar de rug. De hals moet zeer veel adel tonen.

Het Lichaam.
Dit is kwadratisch, dat wil zeggen dat de begrenzingslijnen, een horizontaal over de rug, een verticaal langs het borstbeen, alsmede een achter langs de bil, samen met de bodemlijn een vierkant vormen. De romp rust op stevige, rechte ledematen met krachtige botten.

Het Front en de Voorhand.
De Borst is diep, tot aan de ellebogen reikend. De borstdiepte bedraagt ongeveer de helft van de gehele hoogte van de Boxer. De ribben zijn behoorlijk gewelfd, maar niet tonvormig, ver naar achteren reikend, de flanken kort, gesloten en gespannen, licht ingetrokken, waarbij de buikbelijning in een elegante boog naar achteren reikt. De schouder is lang en schuin, goed gesloten aanliggend en zoveel mogelijk loodrecht,
hij vormt een rechte hoek met het schouderblad. De beide voorbenen moeten van voren gezien recht en evenwijdig zijn en sterke, stevig aan elkaar verbonden knoken hebben. De ellebogen mogen niet te sterk tegen de borstwand gedrukt zijn, maar ook niet afstaan. De onderarm is loodrecht, lang en stevig gespierd. Het voorkniegewricht is kort en is niet overdreven zichtbaar. De middenvoet is kort, slechts weinig schuin en bijna loodrecht op de bodem staand. Voeten zijn klein, gesloten en hebben gebogen tenen (kattenvoeten) met harde zolen.

De rug.
De schoft moet goed gemarkeerd zijn; de gehele rug is kort, recht breed en sterk bespierd.

De Lendenen.
Deze zijn breed, kort en krachtig, de buik is goed opgetrokken.
Het kruis is breed en heel lichtjes aflopend.

De Achterhand.
Deze is sterk gespierd, de bespiering is keihard en duidelijk zichtbaar onder de huid.
De bil is zo breed mogelijk en gewelfd, niet smal en vlak; de kroep licht gebogen, enigszins gewelfd, een brede staartaanzet eerder hoog dan te laag.

Het Bekken.
Het bekken moet lang en vooral bij de teven breed zijn, het dij - en schenkelbeen lang, de hoeken bij de heup - en kniegewricht is zo weinig mogelijk stomp.
De knie moet in normale stand zover vooruitsteken, dat deze door een uit de knobbels op het kruisbeen naar de grond neergelaten loodlijn nog wordt geraakt. De hoek van het spronggewricht moet circa 140° bedragen, de korte achtermiddenvoet gaat met een geringe afwijking van 95°-100° naar de grond, dus niet volkomen loodrecht. Van achteren gezien moeten de achterbenen recht zijn. Het spronggewricht droog, niet overdreven met een sterk hielbeen, de tenen enigszins langer dan die aan de voorvoet, verder gesloten en gewelfd (kattenvoet)

De Beharing.
Het haar moet kort, stevig en glad aanliggend zijn. De erkende kleuren zijn geel of gestroomd. Geel komt in de meest verschillende schakeringen voor van donker hertenrood tot lichtgeel, de middentinten zijn het mooist (geel - rood).
De gestroomde kleur kan gaan van een heel lichte stroming tot een zeer donkere stroming die er bijna zwart uitziet.
De grondkleur en de zwarte stroming moeten duidelijk gescheiden zijn; de strepen mogen noch te dicht noch te ver uit elkaar liggen. De grondkleur mag niet vaal zijn; grondkleur en stroming mogen zich niet met elkaar vermengen zodat de stroming verdwijnt. Witte aftekeningen zijn toegestaan indien deze niet meer dan 1/3 van de totale lichaamsoppervlakte van de boxer innemen. Tevens moeten de witte aftekeningen goed geplaatst zijn zodat deze de expressie en algemene verschijning van de boxer niet verstoren. Een geheel of halfwit hoofd wordt als ongewenst beschouwd. Boxers met een witte grondkleur evenals een zwarte zijn ongewenst en worden dus niet op tentoonstellingen toegelaten.

De Afmeting.
Reuen behoren een schofthoogte te hebben tussen 57 en 63 cm. Voor teven is dit tussen 53 en 59 cm.

Het Gewicht.
Het gewicht voor reuen is >30 kilo bij een schofthoogte van 60 cm. en voor teven ± 25 kilo bij een schofthoogte van 56 cm.

De Gang.
De natuurlijke gang van de boxer is de galop.

Het Karakter.
Het karakter van de Boxer is van het grootste belang en verdient onze speciale aandacht. Zijn aanhankelijkheid en trouw t.o.v. zijn baas en zijn gezin en zijn waakzaamheid en onverschrokkenheid als verdediger en beschermer zijn van oudsher beroemd. Hij is betrouwbaar in het gezin, maar wantrouwend tegenover vreemden. Hij heeft een vrolijk en vriendelijk temperament bij het spel maar een angstaanjagend als het hem ernst is. Zijn intelligentie en volgzaamheid, zijn tevredenheids en reinheid maken hem tot een fijne gezins- en gezelschapshond. Zijn karakter is joviaal, niet vals of achterbaks, zelfs tot op hoge leeftijd.

Fouten.
Een plomp of bulldogachtig uiterlijk, te weinig massa, geen goede verhoudingen, slechte conditie en het ontbreken van adel en allure. Bulldog- of pinschertype, te weinig gemarkeerde stop, roofvogeloog, ongepigmenteerd derde ooglid, ontbreken van masker of te zwak masker.
Bij gesloten mond mogen de tanden of tong niet zichtbaar zijn, gebrekkig gebit, te weinig kinmarkering, te gering ontwikkelde lippen, slecht gedragen oren, bakkenvorming, keelhuid, te korte of te dikke nek, steile of te losse schouders, naar buiten gedraaide poten (franse stand), te zwakke polsen, spreidvoeten, spreidtenen, lange rug, zadel - of karperrug, te brede, te smalle of vlakke borst, slechte buikbelijning, afvallende croup, te steile voor- of achterhand, koehakkigheid, sabelpoten, hakkeneng, slappe spronggewrichten, over- of onderbouwd, waggelende gang.

NOOT: reuen moeten twee normaal ontwikkelde, volledig in het scrotum ingedaalde testikels hebben.